TIA -przemijający atak niedokrwienny (ang. Temporary Ischaemic Atacks).

Przyczyna wystąpienia chwilowego niedokrwienia mózgu może być nagły spadek ciśnienia u osób ze zwężonymi naczyniami szyjnymi, zaburzenia rytmu, lub miażdżycowe zmiany samych naczyń mózgowych. Objawem zespołu TIA jest chwilowy, odwracalny deficyt neurologiczny w postaci uczucia drętwienia połowy twarzy lub ciała, przejściowych niedowładów połowicznych, afazji (zaburzenia mowy polegające niemożności zrozumienia sensu wypowiadanych słów - afazja czuciowa, lub wypowiadanie słów bez składu i bez sensu - afazja ruchowa ).

Charakterystyczny jest fakt, że objawy wycofują się całkowicie i samoistnie w przeciągu 24 godzin.

     W badaniach obrazowych (tomografia komputerowa mózgu) nie znajduje się żadnych zmian sugerujących udar mózgu. Należy jednak pamiętać, że TIA często poprzedza pełno objawowy udar niedokrwienny Obecnie szacuje się, że po pierwszym epizodzie TIA u 10,5% osób wystąpi udar mózgu w ciągu najbliższych 3 miesięcy, a u połowy z nich, udar pojawi się w ciągu 2 dni.

Wystąpienie udaru jest bardziej prawdopodobne, jeśli:

• wiek pacjenta wynosi powyżej 60 lat (1 punkt)
• ciśnienie tętnicze jest wyższe niż 140/90 (1 punkt)
• występują jednostronne objawy ruchowe (2 punkty)
• występuje afazja (1 punkt)
• objawy trwają powyżej 1 godziny (2 punkty) lub poniżej 1 godziny (1 punkt)
• współistnieje cukrzyca (1 punkt)

Im większa liczba punktów (maksymalna liczba wynosi 8), tym ryzyko wystąpienia udaru jest większe. . Zawsze należy więc szukać przyczyny wystąpienia tego typu zaburzeń i, jeśli to możliwe, starać się je wyeliminować lub zminimalizować ich wpływ na funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego.